Het gedicht uit 2018 over een van de vele gevolgen van de val van een trap op mijn werk in 2014, waarbij ik onder andere niet aangeboren hersenletsel (NAH) opliep, wordt door St. Hersenz ook in hun nieuwe brochure geplaatst.
Ik ben trots op dit gedicht. Trots omdat ik veel heb overwonnen, me weer kan uiten en “mijn taal” teruggevonden heb. Een cursus gedichten maken werd de ingang naar de route van het herstel van mijn taalgevoel en een stuk creativiteit ( in zeer brede zin).
Het was een traag traject. Voor de eerste zinnen op papier stonden… het duurde eeuwig, leek het. Voor de val was ik snel. Van een haas naar schildpad, een metamorfose van jewelste. Lees verder “Mijn toeristische brein 2.0”
Zomerschool 55+ in ‘s-Hertogenbosch
Ook dit jaar heb ik weer deelgenomen aan een paar voor mij onbekende schilderactiviteiten van de Zomerschool.
Op 4 augustus lekker op de fiets naar de locatie waar de workshop ‘Schilderen op linnen’ werd gegeven. Ik liet me verrassen want ik had geen idee wat ik me er bij moest voorstellen.
We werden aan een grote tafel aan het werk gezet. Er waren allerlei materialen op lange tafels uitgestald. Naast kwasten, verftubes, scharen en lijm lagen er stofjes, lintjes, steentjes, houtsnippers, oude tijdschriften, allerlei soorten papier, kantjes, touw en nog veel meer. Die mochten we naar hartenlust gebruiken.
We kregen een wit schilderdoek. Ik koos voor een wat groter formaat en schilderde dat in een lichte zalmkleurige ondertoon passend bij een mooie reep doorzichtige stof met gouddraadje. Lees verder “Zomerschool 55+ in ‘s-Hertogenbosch”
Hotspot
Een paar weken geleden nam ik deel aan een schrijfcafé met als thema “De kunst van het tevreden zijn”. Het blijkt een erg breed onderwerp te zijn en het levert een scala aan teksten op. Het thema blijft nog weken in mijn hoofd rondzingen en ik besluit er iets voor op mijn blog over te schrijven.
Een van de eerste dingen die me te binnen schiet, is een geluksmoment van jaren geleden.
Niks zaligers dan met een kop koffie zaterdagochtend om 06.00 uur in de vroege morgenzon, als iedereen nog slaapt en alleen de vogels, de kat en ik wakker zijn. Ik hoor het zingen van de vogels, ruik de ruisende regen op het bladerdak waaronder ik lekker droog zit. Mijn krant knispert in mijn handen. De kat ligt hoog en droog “boven mij” op de smalle houtdelen van de schutting, zijn kop reikhalzend naar de zon gericht. Hij spint van tevredenheid, ik geniet met volle teugen. Hoe blij en tevreden kun je met zoiets simpels zijn? Het voelt als een mooi levenscadeau op mijn persoonlijke hotspot daar in de tuin.
Lees verder “Hotspot”
Jeuk
Bij mij begon het eind maart te jeuken door iets wat op een insectenbeet leek. Prachtige grote rode bulten en vlekken werden het en ze kriebelden en jeukten wekenlang. Eraf blijven was nauwelijks een optie.
Enthousiast telde mijn kleinzoon er alleen op mijn bovenbenen al zo’n drieëntwintig en nog een paar verdwaalde op een kuit. Weinig aan te doen, volgens de huisarts, wat zalf en dan maar gewoon de tijd uitzingen. Langzaamaan verdwenen de bulten al bleven er grote roze verkleuringen over.
Lees verder “Jeuk”
In de ban van…
De wasmachine draait lawaaierige toeren. Ze is nerveus. Ze kijkt de kamer nog eens rond. Ja, alles ziet er netjes uit.
Een bekende blauwe auto stopt voor de deur. Snel loopt ze naar de achterdeur. “Hallo Eva, alles goed?”
“Ja, en met jou Renske, en Peter en de kids? Hier, een bloemetje voor jou.”
Stroef mompelt Renske een dankjewel, haalt diep adem en zegt ”Ga maar vast naar binnen dan schenk ik koffie in, daar heb je vast wel zin in na zo’n lange rit.”
“Ja, hm, lekker” zegt Eva en loopt door naar de kamer. Ze denkt terug aan het telefoontje van vorige week. Ze was zich rot geschrokken. Renske kampt met een flink alcoholprobleem, dat weet ze, maar met zo’n dubbele tong en zo warrig had ze haar nog nooit horen praten. Ze verstopt flessen bij de buren in de heg, haar bankpas is geblokkeerd, had ze van Peter gehoord.
Guilty Pleasure
Mijn keukenklok had het een paar maanden geleden al begeven. Aan vervanging kwam ik maar niet toe, mede door corona. Veel winkels waren gesloten en eerlijk gezegd was ik ook voorzichtig met boodschappen doen. Ik kon teveel vakjes aanvinken op het lijstje ‘behoort ja/nee tot de kwetsbare groep’. Het werd een keiharde ‘ja’. Daar kwam nog bij dat een keukenklok nou niet de meest noodzakelijke levensbehoefte is. Sindsdien houd ik met de klok van de magnetron de tijd bij als ik aan het koken of bakken ben. Geen wereldprobleem, maar toch best lastig, want ik sta dan met mijn rug naar het display toe.
De oplossing is natuurlijk simpel: koop een nieuwe klok. Alleen… dan wordt het ineens minder simpel. Hoewel er klokken genoeg in alle soorten en maten zijn, is wat ik mooi vind vaak écht te duur. Boven de
€ 50,00 voor een simpel keukenklokje vind ik een verre van leuk, ik heb het er gewoon niet voor over.
Online rondkijkend wat er zoal in de aanbieding was, kwam ik zowaar iets tegen waarvan ik dacht: hmmm, die is grappig én betaalbaar.
Hoewel ik ‘m niet “live” had gezien bestelde ik de klok meteen. De prijs maakte het risico van een miskoop waard. Had ik de klok wel in mijn handen gehad, dan had ik hem waarschijnlijk nooit gekocht, ondanks die prijs. Maar wat een guilty pleasure had ik dan gemist!
Lees verder “Guilty Pleasure”
De klok van oma
De klok van mijn oma is een trotse klok en een echte dame op leeftijd. Ze hangt een beetje scheef aan de muur met haar gezellige tikkende geluid en haar mooie slag op elk half uur. Ze heeft al veel meegemaakt en in de voorbije jaren de nodige littekens opgelopen.
Ze was een prachtig geschenk op het huwelijk van mijn oma Maria Pardoel en opa Johannes Hooijmans dat op 15 november 1902 voltrokken werd. Ze kwam in de mooie kamer van het woonhuis aan de Koestraat te hangen en ik vermoed dat mijn ouders haar later mee mochten nemen toen ze naar Hilversum verhuisden.
Lees verder “De klok van oma”
Stormy weather
Het zonnetje schijnt en het is 11 graden. De verwarming is uit maar binnen haalt de thermostaat de 21 graden. Erg gunstig voor mijn gasrekening in deze tijden van hoge gasprijzen. Hoe anders was het de afgelopen week.
Zes stormdagen op rij, een unicum. Hagel, onweer, horizontale regen en zwiepende bomen. Zes stormnachten een klapperende deur beneden mij. Ben ik de enige die er tig-keer van wakker van wordt?
Mijn benedenbuurvrouw wist het wel maar heeft er geen last van. Ze heeft haar gehoorapparaatje ’s nacht niet in. Tja…
Na een paar dagen ben ik bekaf van het slaaptekort en alle hectiek, herrie en drukte. Lees verder “Stormy weather”
Klusjes
Ik krijg dubbelglas in de woonkamer. Het is een grote ruit en dat verschil ga ik zeker ga merken.
Om de klus geklaard te krijgen moet mijn balkon leeggemaakt worden. Dat is wel een dingetje, want er staat het een en ander aan klimplanten. De clematissen heb ik vorige week al onthoofd om te voorkomen dat zich al helemaal in het hekwerk nestelen en verder uitlopen. Want het gaat hard op het balkon. De geraniums bloeien weer, de Oost-Indische kers is gewoon door blijven groeien, terwijl hij anders al lang zijn kopjes had laten hangen en was afgestorven. De clematissen zitten vol met jonge scheuten en ook de komkommers, de peterselie, de tijm en de knoflook groeien er lustig op los. Ik blijf hopen dat er geen flinke vorst meer komt, want dan blijft er weinig van al die jonge spruiten over. Lees verder “Klusjes”
Een zaterdagochtend op de F59
Zaterdagochtend 09.15 uur. Ik heb wat spullen bij de bouwmarkt besteld en wil ze met click en collect ophalen.
Het is mooi weer al ziet het er koud uit. En dat is het ook, er staat een straffe wind. Ik laat me echter niet weerhouden en pak de fiets voor een ritje van ca 20 minuten. Mijn warme winterhandschoenen aan, sjaal om en toch maar de dikke jas aan. Zonnebril heb ik ook nodig. Aan mijn handschoenen zit een elastiek, dat je om je pols kunt doen zodat je ze niet verliest. Ik doe ze om de boord van mijn trui, zo waait de wind mijn jasmouwen niet binnen. Wat een uitvinding.
Ik pak het snelfietspad F59, een speciaal aangelegd fietspad van ruim 20 km van ‘s-Hertogenbosch naar Oss. Hier kan ik lekker doorfietsen op een mooie route zonder allerlei stoplichten en kruisingen en andere obstakels tegen te komen.
Het is prachtig weer al is de koude wind een beetje een tegenvaller. Toch geniet ik van het zonnetje op mijn gezicht, de prachtige luchten en mijn warme handschoenen.
Lees verder “Een zaterdagochtend op de F59”