auto met golfslagbadje

Sinds een week of wat waren de ruiten van mijn auto aan de binnenkant beslagen, het leek wel een sauna. Zelfs de achterruit moest met de wisser schoongeveegd en met een doek na gedroogd worden.
Toen het ging vriezen zat er meer ijs aan de binnenkant op de ramen dan buiten. Het ijskrabben van de voorruit aan de binnenkant was toch een aardige gymnastische oefening, alle spieren gerekt en gestrekt. Leuk, maar ik kende wel fijnere manieren om dat lijf in beweging te krijgen.

De oorzaak van al die nattigheid kon ik maar niet gevonden krijgen. Ik had geen raampjes open laten staan. Extreem veel regen was er ook niet gevallen. De wasstraat had mijn auto ook al even niet gezien.
Misschien een versleten rubbertje waardoor de boel niet meer goed afsloot, dacht ik. Het probleem verdween uit mijn gedachten met het idee dat het vanzelf zou oplossen als er mooier weer kwam.

Niets bleek minder waar toen ik tijdens een korte rit op de achterbank zat en merkte dat mijn jas aan de achterkant vochtig was. Later toen ik na een rit van een kwartiertje thuis kwam, bleken mijn winterjas, spijkerbroek en trui écht nat te zijn. Alles nat? Hoe dan?
Ik maakte de achterbak open om er een tas uit te halen en merkte dat de onderkant kletsnat was. Ik schrok. Voelde verder… De zitting en rugleuning van de achterbank bleken doorweekt te zijn, net als de vloermatjes en het autozitje van mijn kleinzoon waar ik ineens zwarte schimmels op de rode stof zag. Van een kartonnen doos viel de doorweekte bodem er uit waardoor de fles antivries, de motorolie, de gevarendriehoek en een verbanddoos op de straat stuiterden.
De kletsnatte bodemplaat maakte ik los en wat ik toen zag… In de kofferbak stond over de volle breedte een laag water waarin de reserveband koppie onder was gegaan. De plaat eruit getild en tegen de zijkant van de auto gezet. Al gauw hoorde ik luid en duidelijk water de straatput inlopen.
Hoe kreeg ik die bank ooit droog? Een emmer gehaald en wat oude lappen die ik om het reservewiel drapeerde. Een oude dekbedhoes slurpte het water gretig op, ik wrong alles uit boven de put en ging er mee door tot de band nog maar deels onder water stond. Het reservewiel voelde glibberig, jakkes!
Het begon donker te worden, mijn handen waren ijskoud en verstijfd. Morgen maar langs de monteur, misschien had hij de oplossing.
Die nacht sliep ik onrustig, ondanks een grappige droom over een auto met een ingebouwd klotsend golfslagbad met mini-palmpjes en goudvissen die traag hun rondjes om de band zwommen

De  monteur had de oorzaak gauw gevonden. Het rubber rond een leiding in de achterklep was verzakt waardoor er ruimte ontstond waar het water vanaf het dak door kon stromen.
En het water?
Hij trok letterlijk de stop uit mijn mini-badkuip en met een grote grijns keek hij toe hoe het water rond mijn schoenen stroomde.
Wat kwam er nog veel uit. Gelukkig viel de kofferbak droog en ik kon zonder klotsend water rijden.
Een vochtvretertje vrat heel wat vocht, geen beslagen ruiten meer en de bank droogde ook redelijk op.
Met een gerust hart stap ik weer in de auto in de wetenschap dat ik nu de stop van de afvoer in de kofferbak weet te vinden.