Fietsgeluk

Heerlijk weer vandaag. Het is koud, maar weinig wind en dat scheelt. Ik had nog een paar dagen kunnen wachten, maar het is té mooi weer om een stukje te fietsen.
Kortgeleden heb ik warme handschoenen en een muts aangeschaft. Ik bedenk dat het bijna 50 jaar geleden is dat ik voor het laatst een muts op had. Vroeger zelfgebreid, nu kant-en-klaar gekocht, ik kan er goed ingepakt op uit.
Ben aan het opruimen,  er zat veel plastic in mijn afvalbak. Twee volle zakken weggooien in de plastic afvalcontainer is stap één in mijn fietsrondjes. Goed bezig, toch?
Eerst het afval wegbrengen, dan wat boodschappen doen bij een supermarkt. De mand achterop de fiets is snel gevuld met boodschappen. Gauw naar huis de mand legen om daarna bij de volgende  supermarkt nog een baal plastic af te voeren en de rest van de boodschappen te halen. Weer naar huis  nu met een halfvolle mand lekkers. Ik kan er deze week echt weer tegen.

Sinds juni vorig jaar heb ik een driewielfiets. Door het jaren geleden opgelopen NAH-letsel en de nodige fysieke beperkingen lukte het niet meer om op een gewone fiets te fietsen. Via de WMO kreeg ik de beschikking over een driewielfiets, een stoer modelletje, waar ik heerlijk op kan fietsen. Omdat ik tegenwoordig met moeite mijn weg kan vinden, heb er ik er fietsnavigatie bij aangeschaft.
Als voormalig ANWB-informatrice die vroeger mensen heel Europa doorstuurde via de toen nog losbladige routekaarten, die tot een boekje werden samengebonden, was het wel even wennen dat ik nu zonder hulp geen route meer kan vinden en mijn oriëntatie bijna op niveau 0 is gekomen.
Achterbuurvrouw Dorien heeft ook zo’n fiets en nadat ze mij de fijne kneepjes had geleerd, zijn we er samen regelmatig op uitgetrokken want  zij kende al veel leuke routes.

Eerst ‘s-Hertogenbosch en omgeving onveilig gemaakt, vooral vrienden bezoeken, daarna werden de routes langer. Naar De Blauwe Sluis bij Empel, waar je heerlijk aan het water kunt zitten. Kasteel Heeswijk en Kilsdonkse Molen stonden ook op ons lijstje. Oud-Heusden kwam aan de beurt en de dijkweggetjes bleken prachtige fietsroutes.
Naast de lengte van de routes nam ook de snelheid toe, van een paar km per uur toen naar ca. 18 tot 20 km nu. Op de langere routes maken we tussenstops bij leuke terrasjes voor een lekkere lunch, een koel glas 0% of een goede cappuccino en soms is onze mand gevuld met picknickspullen.

Natuurlijk ga ik er ook alleen op uit. Een briefje in de buurt posten, naar de huisarts, naar een workshop of cursus, ik kan de auto laten staan en er op de fiets naar toe. Zo fiets ik nu ook bijna elke week naar het afhaalpunt van de Boerschappen om daar een tas vol verse groenten, fruit, zuivel, vlees en vis op te halen, allemaal lokaal geproduceerd en supervers. Er zitten voor mij vaak nieuwe producten bij zoals paarse broccoli, rode boerenkool, spaghettipompoen, verse worst met eekhoorntjesbrood, Clarisse visfilet of Kamerikse blauwe kaas. De recepten worden bijgeleverd. Bijna een week lang smullen geblazen.

Wat ben ik blij met mijn fiets. Wat een vrijheid. Mijn wereld is een heel stuk groter geworden, ik kom meer buiten en wat meer beweging kan helemaal geen kwaad. Als het even kan dan pak ik de fiets en met de hoge benzineprijzen geeft dat een extra lekker gevoel.
Ik kijk nu al uit naar het voorjaar!