In de hal van een wijkgebouw
annex zorgcomplex
wacht ik na een brandalarm
nippend
aan een bakkie cappuccino
op mijn stoelyogales.
Blije mensen komen
haastig voorbij
met een tasje sinaasappels.
Moeizaam schuifelt
een oude man zijn
dagelijkse rondje door
de ruime hal met hindernissen.
Een oudere dame heeft
een krullenafspraak bij de
kapper.
Ik ben een uur te
vroeg.
Buiten is het weer
voor de wintertijd
Ondertussen valt er genoeg te
beleven.
Geen verloren uur.
Mijn leven is nooit saai
als ik maar kan en wil kijken.