Duizend kraaltjes
huppelen mee
op het ritme van de Sway.
Stoere laarzen,
zwarte broek.
Een cowboyhoed?
Voor mij niet, nee
Mijn dansmaatje en ik.
Urenlang.
Livemuziek en dansplezier.
Ik leid haar, zij volgt
En in het ritme van de Sway
dansen de kraaltjes vrolijk mee.
Sinds een paar jaar hangen
de kraaltjes stil te wachten in de kast
met heimwee naar dat gevoel.
NAH was er ineens
als ongenode gast
en heeft een oneindige
danspauze in gelast.
Wat een mooi gedicht, Ellen. En wat kan ik me het gemis voorstellen.
Dank voor je reactie, Wilja. Dat heimwee naar dansen is er na negen jaar nog steeds. Gelukkig kan ik wel genieten van de mooie muziek ie bij veel dansen hoort.